Pelgrimeren van Abadín naar Vilalba

Bij het neogotische kerkhof van Goiriz 

Van Le Puy-en-Velay naar Santiago de Compostela

Camino del Norte & Camino de la Costa > Irún – Santiago de Compostela

Camino de la Costa van Abadín naar Vilalba

Zaterdag 30 juli 2016 – 20,4 km.
Dag 34: 695,6 - 716 km

Wolken, regen en mist

Als we om 6.45 uur opstaan en buiten de caravan komen, merken we dat het zwaar bewolkt is en dat het aanhoudend heel zacht regent. Dat belooft nog niet zoveel goeds qua weer van deze volgende pelgrimsdag, maar niets is zo veranderlijk als het weer, dus we bereiden ons voor om uiteindelijk om 7.50 uur de camping in Barreiros te verlaten, om met onze auto naar Abadín te rijden, waar we gisteren onze pelgrimsetappe beëindigden.

Onderweg komen we door het naar boven oplopende gebied waar we gisteren doorheen liepen, of eigenlijk klommen. Nu pas realiseren we ons hoeveel we gisteren hebben geklommen, want kilometers lang rijden we over de autoweg alsmaar omhoog. Het begint iets harder te regenen en naarmate we hogerop komen, komen we steeds meer in de mistige bewolking terecht. Abadín is één van de plaatsen op de hoogvlakte (meseta) van de provincie Lugo, waar we de komende dagen over heen zullen lopen.

Abadín

In Abadín parkeren we de auto op het centrumplein en dan nemen we onze rugzakken mee onder het afdak van een groot gebouw aan het plein. Onder dat afdak – waar het droog is - maken we alles gereed voor de komende etappe, en als we de regenponcho’s hebben aangetrokken, zijn we om 8.30 uur klaar voor de start.

We lopen vandaag het traject van 20,4 kilometer van Abadín naar de stad Vilalba. We beginnen met zachte motregen, bij een temperatuur van zo’n 19 graden, en in dit gebied zal die temperatuur nauwelijks stijgen vandaag. De regenwolken blijven op en tegen de hoge heuvels van dit gebied hangen, dus ook het weertype verandert hier nauwelijks vandaag.

We wandelen Abadín uit, achter drie jonge Spaanse pelgrims aan, een jongen en twee meisjes, ook alle drie diep weggedoken in hun regenponcho, maar gelukkig wel in een opperbeste stemming, zo te horen. We lopen even later over prachtige onverharde paden tussen de weilanden.

Galicische corredoiras

Een uur later ziet het weer er al een stuk beter uit. De zachte regen is gestopt, het wordt lichter, en er is nauwelijks wind, dus de regenponcho’s kunnen wel uit. We kunnen weer gewoon in een wandelshirt onze weg vervolgen. We lopen over prachtige paden door dit gebied, waaronder de corredoiras, de prachtige soms eeuwenoude holle wegen onder een dicht bladerdek van veelal oude bomen.

Het thema van deze wandeldag is ‘Terra Chá’ (vlakke land), ontleend aan deze hoogvlakte-regio in het noorden van de Galicische provincie Lugo.

Eerste koffiestop in Martiñan

De eerste koffiestop nemen we na 6,6 kilometer in een café te Martiñan. In de keuken zie ik een hele nieuwe aardappeltaart staan, dus daar bestel ik een stuk van bij de koffie. Het wordt ons warm geserveerd met geroosterd stokbrood, en het mag gezegd dat de cafébaas van café Guillermo er alles aan doet om ons een aangename koffiepauze te bezorgen. Hulde voor zo’n goede gastheer. En hij zet ook nog een stempel in je pelgrimspaspoort, dus deze man weet precies wat een passerende pelgrim nodig heeft en waardeert.

Vlak voorbij dit café komen we langs een tuin waar de huiseigenaar twee camino-decoraties heeft geschilderd op een tuinhek en op een tuinmuurtje. Het is dan wel geen Rubens, maar de bedoeling is goed.

Ponte Vella de Martiñan

Nog geen drie kilometer na Martiñan komen we bij de rivier de Batán. Die steken we over via de Ponte Vella de Martiñan, een 17^e eeuwse granieten boogbrug met drie bogen, die deel uitmaakt van de Camino Real, de koninklijke weg van Mondoñedo naar Vilalba.

Op de picknickplaats bij deze boogbrug zit ook het Spaanse pelgrimsduo dat we eerder vanmorgen al inhaalden. Ze gaan verder op het moment dat wij nog foto’s maken van deze schilderachtige plaats.

We worden vlakbij het oude granieten kruisbeeld langs het pelgrimspad ingehaald door twee mountainbikende Duitse dames, die we even later inhalen op de plaats waar zij bij een particuliere aanbieder van appels, meloen, kersen en pruimen, een groot stuk meloen hebben gekocht om dat ter plekke op te eten. Even later halen ze ons weer in op het prachtige bospad.

Boerenwerk in Goiriz

We komen bij de plaats Goiriz.

Op een stukje land aan de rand van de bebouwde kom is een man gras aan het maaien.

Uit tegenovergestelde richting komt een tractor aanrijden die een aanhangwagen trekt met daarop vijf grote rollen hooi.

Op het boerderijerf dat wij passeren, stopt de tractor, waarna de chauffeuse overlegt met een andere vrouw die vanuit de boerderij naar buiten komt.

Kerk en kerkhof van Goiriz

Met een boog lopen we naar de 16^e/17^e eeuwse kerk van Santiago, met daarnaast het bijzondere neogotische kerkhof van Goiriz.

De kerk kunnen we niet bezichtigen, want die is gesloten, zoals zoveel kerken hier in deze regio, maar het kerkhof is wel open, en omdat dit zo’n bijzonder kerkhof is, gaan we die wel nader bekijken.

Zo’n kerkhof als deze mag dan wel karakteristiek zijn voor deze streek, maar toch is het grote aantal siertorentjes van dit neogotische kerkhof bijzonder. Heel bijzonder om zoveel gelijke en verschillende torentjes zo dicht op elkaar te zien, en dan ook nog helemaal rondom dit kerkhof.

Vanaf de begraafplaats lopen we naar het café dat diagonaal tegenover de kerk en het kerkhof staat. Daar nemen we plaats op het caféterras voor onze lunchpauze.

Na deze pauze wandelen we Goiriz direct al uit, om iets verderop over een graspad achter enkele woningen het veld in te lopen.

Land van boeren

We lopen over prachtige oude paden door dit land van boeren. Links van ons zien we een boer in het veld onkruid wieden.

Verderop lopen kleine kuddes koeien rustig grazend in het veld.

Uit tegenovergestelde richting komt een oude man ons tegemoet met drie honden. De grootste komt op ons af en geeft met een steen in zijn bek te kennen dat hij graag wil dat we een steen voor hem weggooien, die hij dan enthousiast achterna rent.

We lopen over een boerderijerf, waar een grote haan met een aantal kippen en een behoorlijk aantal kuikens rondloopt.

En zo gaat het alsmaar verder over prachtige paden, meestal onverhard, maar af en toe even een asfaltweggetje om deze mooie boerenpaden met elkaar te verbinden. De paden gaan af en toe iets omhoog of omlaag, maar nooit te steil en nooit te lang, dus het is buitengewoon aangenaam om hier te wandelen. Daar komt nog bij dat de zon al is doorgebroken en dat we inmiddels in een prachtig zomers weertype ons pelgrimspad vervolgen.

Vilalba

Over een in onbruik geraakte asfaltweg lopen we het bedrijventerrein van Vilalba op. Daar passeren we de moderne pelgrimsherberg. Die is waarschijnlijk nog gesloten, want er zit een groot aantal jongelui met hun rugzakken buiten in de voortuin van de herberg. Durkje en ik lopen door naar de bebouwde kom van Vilalba.

Bij de VVV die is gehuisvest in het plaatselijke museum voor prehistorie & archeologie halen we ons aankomststempel voor onze pelgrimspaspoorten. Daarna lopen we verder de stad in, waarbij we de Jacobsschelpen op het wegdek volgen naar het oude stadsplein.

Als we het Plaza de Santa María op lopen, zien we links van ons de immense stadstoren van de Torre de los Andrade, de 15^e eeuwse toren (tegenwoordig parador) die nog bewaard is gebleven van het vroegere kasteel van de leenheren.

Igrexa Santa María

En rechts van het plein staat de kerk van Santa María.

Die is open, en daar gaan we naar binnen.

Het bijzondere van deze kerk is een in de kerkmuur gemetselde rotswand, waarin een Maria-beeld staat. En in een zijkapel staat een donkerbruin altaar met daar bovenin een beeld dat een opvallend helder lichtblauw gewaad draagt.

Eerste 250 kilometers volbracht

Na dit kerkbezoek gaan we met de stadsplattegrond van de VVV op zoek naar de taxistandplaats. Er staat een taxi klaar, waarmee we direct terug worden gebracht van Vilalba naar Abadín. Vanuit Abadín rijden we dan met onze eigen auto naar Barreiros, naar de caravan. Op de camping is het 21 graden Celsius, maar af en toe motregent het. Langdurig buiten zitten, is dus geen optie vanmiddag en vanavond.

We hebben nu in de afgelopen elf dagen ruim 250 kilometer gepelgrimeerd. Morgen is het de verjaardag van Durkje. Die dag gaan we als rustdag vieren, waarop we de caravan ook zullen verplaatsen naar een zuidelijker gelegen camping, die we dan volgende week als uitvalsbasis zullen gebruiken voor de volgende pelgrimsetappes richting Santiago de Compostela.

Tot nu toe verloopt alles heel voorspoedig, dus we hebben goede hoop dat we in de komende dagen – misschien eind volgende week al - het Spaanse bedevaartsoord wederom binnen zullen wandelen. De tijd zal het ons leren.