zondag 24 januari 2016

Keltische folk-muziek van Edis in Ter Idzard

Zaterdag 23 januari 2016 
Concert van Edis in de kerk van Ter Idzard
















Keltisch muziekensemble

Durkje en ik zijn vandaag samen met Joske & Dethmer een avond op stap. Eerst een concert in Ter Idzard, met aansluitend een gezellige nazit in De Stee van Leeuwarden.
Het concert van 'Edis' dat we vanavond bezoeken, vindt plaats in de gerestaureerde dorpskerk van het Friese Ter Idzard. Het Keltische muziekensemble Edis bestaat uit vier semi-professionele muzikantes, die elkaar al in het voortgezet onderwijs vonden in hun gedeelde liefde voor Keltische folk-muziek en voor de bijpassende muziekinstrumenten.
Truus de Vries is de pianist-organist, en de componist van één van de muziekstukken die Edis vanavond speelt. Esther Bos bespeelt de kleine Keltische harp en ook de Ierse handtrommel, de zogenoemde 'bodhrán'. Isabelle Doodhagen is de violist van het ensemble. En Esther Bos bespeelt naast djembé alle blaasinstrumenten, zoals de dwarsfluit en de tin en low whistle, en ze zingt ook enkele stukken samen met Esther.

Folk yn tsjerke
Edis begint met een intro uit de 'Riverdance'. Na 'Martha's Dance' en 'Brian Boru' volgt vrolijk 'Star of the County Down / Coone's Reel', met haar duidelijke overgang in het stuk.
De Noorse 'Serenade to Spring' op piano en viool klinkt als een niet mis te verstaan verlangen naar de warmte van de lente. 'Butterfly' wordt gespeeld op harp en low whistle, een grote fluit.
De 'Cry of the Celts' uit 'The Lord of the Dance' begint met de sfeerbepalende klanken van het keyboard, opgevolgd door piano. Bij 'Dulaman' komt ook de djembé ten tonele, en luisteren we ondertussen naar de samenzang van alle vier vocalisten.
Na de 'Slumber Song' volgt 'Unda': wij zijn net als de golven. Het fleurig en gevarieerd gespeelde 'Toss the Feathers' laat ons zien dat de vier leden van het ensemble zelf ook zo genieten van hun mooie muziek; en terecht!
Esther geeft tussen de muziekstukken door enige uitleg over de bodhrán. en over haar kleine Keltische harp. Het eerste deel vóór de pauze wordt afgesloten met de 'Riverdance'.


Ingetogen en expressief
Na de pauze wordt het concert vervolgd met het vrolijke muziekspektakel van de welbekende 'Lord of the Dance'. Daarop volgt de kerstcarol 'In the bleak midwinter'.
De harpiste vertolkt 'The Town I loved so well', een verlangend zwijmelen naar de eens zo mooie stad Derry, die zo heeft geleden onder de onlusten in Noord-Ierland van al weer jaren geleden. En als je nog niet vrolijk was, word je het vanavond wel van de Edis-vertolking van 'Lighey Lighey'.
De song 'I don't know' van de Israëlische zangeres Noa vangt ingetogen aan, maar ontpopt zich gaandeweg als een expressief muziekstuk. Dan volgt 'Rebel Heart'.
In 'Drowsy Maggie' ontdekken we een voor de andere ensembleleden kennelijk ook onverwacht muzikaal grapje van één van de muzikantes. De traditional 'Flitter Dance', die aanvankelijk is geschreven voor twee harpen, klinkt vanavond als combi op harp en piano ook heel goed.
'La Croix (du Grand Roque)', dat aanvankelijk voor harpen is geschreven, is door Edis herschreven in een eigen uitvoeringsversie, gebaseerd op een eigen arrangement. De twee traditionals 'Gay Gordon's / Miss Sally Hunter of Thurston' worden fleurig, snel en vlot gespeeld.

Stoareagje
'Stoareagjend' is vanavond een toch wel bijzonder muziekstuk. Het is namelijk het enige eigen stuk van Edis, gecomponeerd door pianiste Truus de Vries. Ze componeerde het voor dit ensemble en maakte daarna een eigen arrangement daarop om een wisselend samengaan van harp en piano in dit muziekstuk ten gehore te brengen. Het stuk krijgt vanavond een toelichting van de componiste zelf, ook al was het alleen al vanwege het feit dat de titel van het stuk voor niet-Friezen moeilijk correct is uit te spreken, en dat moet hier in Fryslân natuurlijk direct foutloos klinken. Met behulp van een inventarisatie vanuit de kerkzaal wordt voor de niet-Friezen onder ons vanavond duidelijk dat 'stoareagje' betekent dat je enigszins dromend, starend voor je uit zit te kijken, onderwijl bijvoorbeeld mijmerend over je verleden, heden en toekomst.
Het concert wordt afgesloten met 'Rory of McRory', en als één van de organisatoren van CITI (Cultuur In Ter Idzard) na het welverdiende applaus voor Edis de vier muzikantes met waarderende woorden heeft toegesproken, wordt het enthousiaste en dankbare publiek nog eens getrakteerd op een muzikale toegift van Edis.

Geen opmerkingen: