Pelgrimeren van Grandas de Salime naar A Fonsagrada

Koffie, aardappeltaart en koud bronwater bestellen in de bar van El Acebo

Van Le Puy-en-Velay naar Santiago de Compostela

Camino del Norte & Camino Primitivo > Irún – Santiago de Compostela
Camino Primitivo van Grandas de Salime naar A Fonsagrada
Woensdag 15 juli 2015 – 25,2 km.
Dag 31: 634,1 -659,3 km

Mistige start in Grandas de Salime
Om 6.45 uur gaat de wekker en om 7.50 uur staan Durkje en ik vanmorgen klaar bij de ingang van onze camping in A Fonsagrada. Stipt op tijd komt de taxichauffeur van A Fonsagrada aanrijden om ons vanaf de camping in A Fonsagrada naar ons startpunt van onze etappe van vandaag te brengen, naar Grandas de Salime. Gisteravond hebben we via een Spaanse mede-campinggast deze taxi nog gereserveerd voor vanmorgen om 8.00 uur.
Het grensgebied van Galicië en Asturië ligt vanmorgen onder een dichte mist, dus de taxichauffeur rijdt ons behoedzaam de hoge Alto del Acebo over, en dan arriveren we tegen 8.30 uur bij de kloosterkerk van Grandas de Salime.
We beginnen onze 25,2 kilometer lange pelgrimsetappe van Grandas de Salime naar A Fonsagrada vanmorgen om 8.30 uur bij het gemeentehuis van Grandas de Salime.
Door oude straatjes en langs oude gebouwen lopen we deze gezellige klooster-pelgrimsplaats uit, om aan de rand van de bebouwde kom het buitengebied in de mist in te wandelen.

Dorpentocht in Asturië

Al na anderhalve kilometer wandelen we het dorpje A Farrapa binnen. We lopen langs de kaasfabriek die hier op het bedrijventerrein langs de verkeersweg is gebouwd.

Onderweg ontmoeten we ook de drie Amerikaanse pelgrims, die we gisteren ontmoetten in La Mesa. Ze zijn weer op pad, maar staan momenteel stil, omdat de waterzak van één van de dames lekt. We zien dat één van de jonge dames nota bene op blote voeten de etappe loopt. Erg onverstandig, want een goede wandelschoen is op zo’n lange etappe een ‘essential’.

Voorbij Cereijeira komen we in Malneira. In dit dorpje passeren we de kapel van Esparanza.

Het dorpje Castro zijn we al door voordat we het in de gaten hebben, en dan lopen we voorbij Castro langs de Ermita de San Lázaro van het dorpje Padraira.

In het voorportaal van deze kapel hangt aan een prikbord een groot aantal briefjes met daarop allerlei dankgebeden en voorbeden voor de goede en voor de kritische zaken in het leven.

Het volgende dorpje waar we doorheen wandelen, is Xestoselo.

En daarna volgt Peñafonte.

Nog meer Amerikaanse pelgrims in de mist

We zijn vanmorgen in de dichte mist op stap gegaan, bij een temperatuur van 15 graden Celsius. Dat is weliswaar fris, maar dat deert ons niet, want we weten dat we vandaag de klim moeten maken naar de top van de Alto del Acebo, tot op een hoogte van 1.030 meter.

Vlak buiten Grandas de Salime gaan we al over prachtige veldpaden, soms door open veld, maar hier en daar met bomen overdekt. De paden zijn ook prima begaanbaar, dus het gaat allemaal super voorwaarts.

Op zeker moment doemen er enkele gestaltes vóór ons op in de mist. Als we dichterbij komen, zien we dat het de achterhoede is van de uit 14 personen bestaande familiegroep van de Amerikaanse pelgrims, die wij gisteren ontmoetten op het terras van Las Grandas in Vistalegre. Ook zij loven de lage temperatuur en de ochtendmist, want ook zij realiseren zich dat dit het beklimmen van de Alto del Acebo straks aanmerkelijk zal vergemakkelijken.

We passeren de grote en langgerekte groep Amerikaanse pelgrims, die in kleine subgroepjes over een behoorlijke afstand zijn verspreid.

Meditatief bergop wandelen in de mist

De klim op de camino naar de bergtop gaat door een prachtig landschap. De lage planten – waaronder ook de varens – zijn bedekt met heel veel spinnenwebben, die volledig bedekt met de dauw van de mist de bermen langs de camino prachtig decoreren.

Het in de mist wandelen in de stilte van de natuur is ook wel mystiek. Wie meditatief zou willen wandelen, zou dat hier nu heel goed kunnen doen.

Over de grens

Alsmaar hoger komen we over de mooie bergpaden. Totdat we op een gegeven moment links van het pad een gemetseld bermpaaltje zien, waarop een losse steen ligt met daarin een tekst gegraveerd. Dwars over het pad ligt van links naar rechts een grote hoeveelheid stenen. Zou dit dan de grenssteen zijn?

De tekst in het natuursteen maakt duidelijk dat dit inderdaad de grens is tussen de Spaanse provincies Asturië achter ons en Galicië vóór ons. We wandelen dus nu van Asturië de provincie Galicië binnen, de provincie waarin Santiago de Compostela ligt.

We zijn dan nu ook op de top van de Alto del Acebo, want deze bergtop markeert de grens tussen de beide Spaanse provincies. Precies op dit moment breekt ook de zon door, dus we laten hiermee niet alleen het prachtige Asturië achter ons, maar ook de dichte ochtendmist.

Het eerste terras voor pelgrims in Galicië

We zetten daarna de afdaling in en lopen dan naar het eerste dorpje in Galicië, naar El Acebo. Daar passeren we ook de grenssteen van de camino, en verderop zien we tot onze vreugde een bar langs de weg, die voor ons de eerste pleisterplaats van vandaag betekent.

In de kleine bar zitten slechts enkelen koffie te drinken en te eten. Ook het Spaanse stel dat we de hele dag steeds wisselend voor en achter ons hebben.

Ik bestel koffie, aardappeltaart en flesjes koud bronwater.

En dan genieten we buiten op het eenvoudige terras te midden van enkele ander pelgrims van al dat lekkers dat de barkeepers de passerende pelgrims aanbieden.

A Fonsagrada in zicht

Als we achter het café de tocht hervatten, zien we dat de zon aan kracht wint, en dat langzamerhand in het linker dal de mist verdwijnt, die overigens in het rechter dal nog langer blijft hangen. Het blijft een genoegen om door zo’n mooi open landschap te wandelen.   

We passeren het dorp Cabreira.

En dan hebben we nog ettelijke kilometers te gaan, maar ineens zien we op grote afstand onder de horizon links van ons de stad A Fonsagrada hoog op de bergkam liggen. Daar moeten we heen, maar het landschap tussen ons en de stad in ogenschouw nemend, leert ons dat we er nog lang niet zijn.

Ontmoetingen nabij Fonfría

Eerst komen we nog door het dorpje Fonfría.

Als we over een boerderijerf lopen, zien we dat de plaatselijke kapel als het ware op het boerenerf staat.

Nagenoeg alle kapellen langs deze route zijn gesloten, ook deze, dus we gaan weer door.

Een eind verder ontmoeten we de Spaans-Nederlandse moeder Agata met haar achtjarige Nederlandse zoon Felix, die wij twee dagen geleden ook ontmoetten toen wij de Variant over Los Hospitalos liepen. Zij zijn vandaag vanuit Castro vertrokken. We lopen weer even een eindje met elkaar op, totdat zij onderweg een rustpauze in een café nemen. Bij dit café staan een wandelende en een fietsende pelgrim langs de weg, beide gemaakt van cortex-staal.

Voordat we afscheid van elkaar nemen, voegen ook de twee Spaanse pelgrims – uit de bar van zojuist - zich nog even bij ons.

De Spaanse pelgrims gaan eerst verder.

En dan nemen we afscheid van de Nederlandse pelgrimerende Agata en Felix.

De kapel voor Sint Jacob in Silvela

Verderop passeren we een steengroeve. Men heeft inmiddels een forse hap steen uit het bergmassief verderop gedolven.

Wij komen dan door het dorpje Silvela.

Vlak buiten Silvela passeren we de kapel van Santa Bárbara del Camino, die geheel aan Sint Jacobus is gewijd.

Boven de ingang van de kapel is een mooie gevelsteen ingemetseld, met daarop enkele pelgrimssymbolen zoals de Jacobsschelp, de staf, de kalebas en het zwaardkruis.

De kerk van A Fonsagrada

Daarna volgt een mooi pad, waarbij we A Fonsagrada steeds duidelijker in beeld krijgen.

Vóór, door en na het dorpje Paradanova gaan we alsmaal stijgend naar de bebouwde kom van A Fonsagrada. De wandelgids geeft aan dat deze klim nog een kuitenbreker zou zijn, maar dat valt ons na al dat klimmen in het Asturische bergland heel erg mee. Wel is het zo dat de temperatuur inmiddels behoorlijk is gestegen, en dat ze zon het ons wel wat lastiger maakt tijdens deze laatste klim. Maar al met al komen we toch redelijk gemakkelijk aan bij de grote kerk in het centrum van A Fonsagrada.

We bezichtigen eerst het interieur van deze kerk.

De kerk heeft een mooie serie glas-in-lood-ramen, waarvan een langwerpig horizontaal raamwerk, met daarin de pelgrimssymbolen van de Jacobsschelp, het zwaardkruis, de staf en de kalebas.

Pelgrimsinformatiecentrum van de parochie

Tegen de kerk is een pelgrimscentrum gebouwd, in eigendom en beheerd door de plaatselijke parochie.

Die is gelukkig open, dus we gaan naar binnen om hier een pelgrimsstempel van de parochie in onze pelgrimspaspoorten te vragen. Dat is snel klaar.

We krijgen van de medewerkster van dit informatiecentrum twee mooie brochures mee over de Camino Primitivo.

Overal in deze ruimte hangen zaken die meestal iets te maken hebben met het pelgrimeren. Zo hangt er bijvoorbeeld een houten plaquette die een voet voorstelt, met op de tenen de pelgrimssymbolen. Het is een houtsnijwerk uit 1993 dat aangeeft dat we ons hier bevinden in het huis voor de pelgrims.

Menu del Peregrino

We bedanken de medewerkster van dit mooie pelgrimshuis, en dan volgen we de route van de camino verder de stad uit. Aan de rand van A Fonsagrada verlaten we aan het eind van deze pelgrimsdag de dagroute, om af te slaan naar onze camping, die gelegen is aan de rand van de stad.

Vanavond gaan we terug naar het stadscentrum van A Fonsagrada om daar te genieten van een pelgrimsmaaltijd, het onder pelgrims alom bekende ‘Menu del Peregrino’.