Pelgrimeren van Pamplona naar Obanos

Durkje op Alto del Perdon (hoogte 770 meter)

Van Sint-Jacobiparochie naar Santiago de Compostela

Camino Santiago > Roncesvalles – Santiago de Compostela

Van Pamplona naar Obanos
Woensdag 2 mei 2012 – 21,5 km.
Dag 121: 2560 – 2581,5 km.

Vaarwel Pamplona

Om 7.30 uur ontbijten Durkje en ik in de ontbijtzaal van het hotel in Pamplona. Een Brits echtpaar dat we drie dagen geleden in Auritzberri ontmoetten, zit ook in de ontbijtzaal. Om 8.20 uur vervolgen we onze route in Pamplona. De stad uit wandelend, volgen we de metalen Jacobsschelpen die hier om de vijf meter op het wegdek zijn aangebracht.

Ook de overige bewegwijzering de stad uit is hier voortreffelijk verzorgd. We lopen door het stadspark, waarin nog een gedeelte van de oude stadsmuren van de vroegere citadel zichtbaar is.

Via de uitgestrekte en groene campus van de universiteit van Navarra lopen we deze stad uit, daarbij lopend over een oud stenen bruggetje over de rivier de Sadar. Op de horizon zien we een hoge bergrug met daarop een lange rij windmolens. Het thema van de route die we vandaag lopen, is volgens onze wandelgids: ‘De berg van de windmolens’.

Een lange stoet pelgrims

In een lange rij lopen we tussen andere pelgrims de stad uit. Vóór ons loopt een flinke groep Spaanse senioren met lichte bepakking. Hun bagage wordt waarschijnlijk van slaapplaats naar slaapplaats vervoerd, zodat ze tijdens de wandeling alleen de zaken voor onderweg mee hoeven te nemen in een kleinere rugzak. Daar achter èn achter ons lopen andere pelgrims uit verschillende landen, getuige de talen die zij spreken. Het zijn alleengaande pelgrims, maar er zijn ook kleine groepjes van twee of drie personen bij. Wij gaan in een lange rij lopend de stad uit en aan de overzijde van de weg rijdt een lange rij automobilisten vanuit het zuiden het campusterrein van de universiteit op. Tussen ons wandelpad en de stad ligt een groot veld met prachtig geelbloeiend koolzaad.

Cizur Menor

Nadat we nog een rivier, een spoorbaan en een snelweg zijn overgestoken, komen we aan in het dorpje Cizur Menor.

In Cizur Menor passeren we het oude brongebouwtje en een sporthal met een fronton, met een muur voor het Baskische pelota-spel. We verlaten het dorp en gaan dan over een steenachtig pad tussen de velden door in de richting van de hoge bergrug van de Sierra del Perdón, de bergrug waarop veel windmolens staan.

Het pad naar de Sierra

Op dit pad ontmoeten we de Duitse pelgrim Silvia weer, die we in de afgelopen dagen ook ontmoetten. We lopen een eindje samen verder.

We komen steeds dichter bij de hoge bergrug en achter ons wordt Pamplona voor het oog steeds kleiner.

Omdat Silvia langzamer loopt, lopen wij een eindje vooruit. We zullen haar allicht nog wel ontmoeten op bijvoorbeeld de momenten dat zij ons weer voorbij wandelt als wij even pauzeren langs de route. We komen in de buurt van het dorp Zariquiegui. Rechts van het pad staan op een hoger gedeelte twee oude gebouwen, waarvan er één een kerk is.

Verderop staan twee zitbanken naast het pad. Op de tweede bank zitten drie oudere Nederlandse pelgrims, een man en twee vrouwen. De eerste bank komt vrij, dus daarop nemen wij plaats om te pauzeren. Tijdens het eten van de meegenomen broodjes passeert een groot aantal groetende pelgrims, waaronder ook de uit Hamburg afkomstige Silvia.

It elps me!

Iets verderop is óók een rustplaats langs de weg gemaakt. Er staat een ijzeren monument op deze plek ter nagedachtenis aan een Franstalige Belg, die hier tijdens zijn pelgrimstocht overleed. We blijven even staan om wat te drinken. Achter me hoor ik een geluid aanzwellen als komt er een stoommachine op ons af. Het is een oudere dame, die tijdens de klim naar deze rustplaats wel heel bewust bezig is met haar ademhaling. Verderop loopt ze ons tijdens een klim nogmaals voorbij, met die heftige stotende ademhaling. In haar gebrekkig Engels vertelt ze dat zij tijdens haar klimmen baat heeft bij haar sterk puffende ademhaling. “It elps me”, zegt ze tussen twee ademstoten door.

Zariquiegui

Als we het dorpje Zariquiegui binnen zijn gewandeld, kopen we bij het kruidenierswinkeltje enkele flesjes frisdrank. We drinken vandaag meer dan in de afgelopen dagen, want het is schitterend zonnig weer. De temperatuur loopt zelfs op tot zo’n 20 graden Celsius. Nadat we eerst onze jassen uit hebben gedaan, kon tijdens onze eerste rustpauze ook de trui al uit. We wandelen inmiddels in onze wandelshirts.

Voorbij Zariquiegui volgt een lange klim over de hoge helling van de Sierra. We komen steeds dichter bij de windmolens.

De Pas van Perdón

Het pad is hier en daar nogal drassig vanwege het stromende regenwater dat via dit wandelpad een weg naar beneden vindt. Maar de uitzichten over het dal achter ons zijn magnifiek en langzamerhand komen we boven.

Hier bovenop de bergrug van de Pas van Perdón staat ook een langgerekt modern pelgrimsmonument, gemaakt van Cortex-staal.

Dit kunstwerk bestaat uit een verzameling pelgrims die op allerlei manieren hun pelgrimstocht ondernemen, zoals alleen of samen wandelend, te paard of met een ezel of met een muilezel. Het is een fotogeniek kunstwerk dat velen uitnodigt om er mooie foto’s van en/of bij te maken.

Als we enkele minuten boven zijn, arriveert ook Silvia. Eerder waren we haar voorbij gewandeld, toen zij pauzeerde.

Voorzichtig bergafwaarts

Het waait hard boven op de bergrug, maar de hoge temperatuur maakt het mogelijk om hier boven op de berg aangenaam te vertoeven. Het is er gezellig met al die pelgrims, die hier even halt houden en genieten van de weidse uitzichten aan beide zijden van de bergrug. Wij gaan weer verder, over de bergrug heen, in zuidelijke richting.

Een lange, steile afdaling volgt, over een rotsachtig pad met veel dikke rotsstenen, dus we moeten voorzichtig afdalen om niet te vallen tijdens de daling. Verderop wordt het pad minder steil. Daar bevinden zich aan beide zijden van het bergpad bebouwde akkers, met onder andere graan en koolzaad.

We moeten even aan de kant, want een Spaanse legerauto rijdt hier bergopwaarts over het pad. Voorin twee soldaten en achterin zitten aan beide zijden op de zitbankjes zo’n vier soldaten. Even later hebben we het autogeluid achter ons. Ze komen weer terug en passeren ons nu weer, vanuit de cabine naar ons groetend.

Uterga

Het eerstvolgende dorp dat we binnenwandelen, is Uterga.

In Uterga is een herberg voor pelgrims. Daarbij hoort een restaurant en een terras aan de wegzijde. Een grote groep pelgrims heeft op dit terras een zitplaats gevonden en men zit hier zichtbaar genoeglijk te genieten van een hapje en een drankje in de heerlijk verwarmende zon. Zo’n terras vol pelgrims en vol grote en kleine rugzakken is een oase op het pelgrimspad. Ook wij vinden een plaatsje op dit terras, nabij vier Scandinavische pelgrims.

Murazábal

Na deze pauze wandelen we Uterga uit. De route gaat verder over een breed pad van witte steentjes. Dat loopt aangenaam. Het is droog en vlak en gaat bovendien over de lengte van een bergrug, waardoor we een schitterend uitzicht aan beide zijden verkrijgen over akkers en over de hellingen met amandelbomen, druivenranken en olijfbomen. We wandelen het dorpje Murazábal binnen.

Obanos

Voorbij Murazábal verlaten we de doorgaande, geasfalteerde weg en gaan verder bergafwaarts over een voetpad naar een tunneltje, waarmee we onder een brede verkeersweg door gaan. Verderop stijgt het bergpad in de richting van onze bestemming voor vandaag, het dorpje Obanos. Een breed betonnen pad voert ons naar het hoger gelegen dorp. Ook hier weer vinden we metalen Jacobsschelpen op het wegdek.

Aan het eind van het betonpad wandelen we Obanos binnen. We hebben vandaag 21,5 kilometer gewandeld in zo’n zes uren.

Albergue de Peregrinos de Obanos

In het centrum van Obanos, vlakbij de oude dorpskerk, vinden we de refugio, waar we vannacht willen overnachten.

We lopen door de refugio, want bij de ingang vinden we geen gastheer of gastvrouw. We vinden de gastheer - vegend - op het binnenpleintje. Hij loopt met ons mee naar de receptie, waar we ons inschrijven voor de nacht, waar we het ontbijt voor morgenochtend bestellen, onze pelgrimspassen laten afstempelen en tenslotte betalen voor de overnachting met ontbijt; totaal € 20,- voor ons beiden.

Daarna kunnen we de rugzakken uitpakken, ons douchen en het verslag van de dag schrijven.

Het is een refugio met 36 slaapplaatsen, bestaande uit 18 stapelbedden in één grote ruimte.

Nagenoeg alle bedden zijn vannacht in gebruik.

Duitse avond

We sluiten de dag af met een Duitse avond. In de bar van Obanos delen we vanavond een lange tafel met vijf Duitse pelgrims. We krijgen een uitgebreid pelgrimsmenu voorgeschoteld, te beginnen met drie soorten soep: kikkererwtensoep, vermicellisoep en doperwtensoep. Daarna kunnen we kiezen uit drie hoofdgerechten en drie nagerechten. Het wordt wederom een gezellige avond, waarin de Duitse taal onze voertaal is. Een avond volop verhalen over onder andere wandelen en pelgrimeren in Nederland, Duitsland en Spanje. Zulke aangename avonden maken het pelgrimeren mede tot een waar genoegen.